Living the farmerslife at Goulburn
Door: Floor Keijsper
Blijf op de hoogte en volg Floor
01 Mei 2014 | Australië, Goulburn
Hoe gaat het met jullie? Koningsnacht/ dag overleefd? Zag veel leuke foto's voorbijkomen op Facebook en toch wel jammer dat je zoiets dan mist, maar volgend jaar vier ik het dubbel en dwars met jullie mee!
Tanja en ik hadden in januari al geregeld dat we in april naar de paarden konden in Goulburn om daar te gaan werken voor in eerste instantie 3 maanden. Later werd al duidelijk dat ik maar een maand zou blijven en dat vonden ze gelukkig goed. Tanja wist nog niet zo goed hoe lang zij dan zou blijven en liet het eerst maar op haar afkomen. Na Nieuw-Zeeland hadden we toch ook wel zin in wat structuur en natuurlijk de paarden dus we gingen met veel plezier heen.
Donna wachtte ons op bij het station en gelukkig hadden we haar snel gevonden, wij zijn natuurlijk ook niet bepaald te missen met onze fantastische backpacks. Ze wonen net buiten Goulburn, ongeveer 20min rijden van het centrum. Als eerste zie je land, veel land, met daarop een klein huisje en allerlei dieren die loslopen. Hij heeft ongeveer 30 paarden, 25 koeien, 2 honden, 2 katten en 2 kippen. Genoeg om te verzorgen dus, maar wij richten ons vooral op de paarden. Wij hebben ons eigen onderkomen, een caravan met een felblauw interieur maar het is prima. De bedoeling is dat we hier een paar uurtjes per dag werken voor onderdak en eten en daarbovenop krijgen wij een klein salaris.
De afgelopen maand heb ik mezelf dus omgetoverd tot boerin van de paarden. Het grootste gedeelte van de paarden loopt gewoon lekker gras te grazen en dat is het. Ze zijn zwanger of hebben onlangs een veulen gehad. Dan heeft hij natuurlijk een stallion (hengst) om de merries te bezwangeren en een kleine pony om de merries hitsig te maken, dat moet er vast heel grappig uitzien aangezien de pony de helft is van die grote paarden. Helaas is het nu niet het seizoen en gaan we dat niet meemaken. En daarnaast heeft hij een aantal paarden in training voor het racen of in training om het zadelmak te maken. Dit zijn ongeveer 10 paarden waar we ons iedere dag mee bezig houden. We staan iedere dag rond half 8 op, geven de paarden te eten en drinken en mesten de stallen binnen en buiten uit. Als ze klaar zijn met eten gaan ze naar buiten. Je kunt je wel voorstellen dat er zo'n beetje overal stront ligt en ja ook dat halen we zoveel mogelijk weg. Zodra je klaar bent ziet alles er weer netjes uit, maar nog geen 5 min later hebben ze allemaal weer hun behoefte ergens gedaan, kansloos dus. De laatste weken waren de jaarlingen gescheiden van hun moeder om ze gereed te maken. Aan ons de taak om ze te vertroetelen en aan de mens te laten wennen. Een van de veulens was het daar blijkbaar niet zo mee eens en gaf mij een flinke trap, gelukkig draaide ik net weg en hield ik er alleen een blauw/paarse plek aan over, kleinigheidje houd je. Vanaf dat moment dus weer extra voorzichtig, maar over het algemeen zijn ze erg lief voor je en willen ze graag voor je werken. Bijna iedere dag longeren we ze, om ze te leren luisteren en te wennen. En de een gaat makkelijker dan de ander, sommige proberen te vluchten en willen over het hek springen, anderen lopen meteen braaf een rondje en gaan zelfs galopperen. Gelukkig is er ook een trainer aanwezig die af en toe komt en die wel raad weet met de paarden die niet goed luisteren. Hij zorgt ervoor dat ze uiteindelijk te bereiden zijn en zorgt ervoor dat ze wennen aan het racen. Van hem, en doordat we iedere dag met de paarden bezig zijn, hebben we dan ook veel geleerd. Rond 12uur zijn we dan echt wel klaar met de taken en aan het einde werd het zelfs eerder en wat moet je dan de rest van de dag? We zijn naar de bieb geweest en hadden daar de serie House gehuurd met nog allerlei tijdschriften om ons te vermaken. We hebben ook het hardlopen weer wat opgepakt, gewoon op de oprit naar het hek heen en weer. En wanneer mogelijk gingen we een koffie halen in het centrum om even op internet te kunnen. Je moet je voorstellen dat als je zelf wilt bellen bij hun thuis, je buiten moet staan om het beste bereik te hebben. Rond een uur of 5 is het dan weer tijd om er een aantal naar binnen te brengen en ze eten te geven. Aangezien het herfst is en we richting winter gaan, wordt het al vroeg donker. In de avond eten we gezellig samen en kijken we een film, ik denk dat we zo'n beetje alle paardenfilms nu wel gezien hebben.
Ik had vooral ook erg veel zin om zelf weer te gaan rijden, maar aangezien het voornamelijk racepaarden zijn en nog steeds jong en in de leer, was dat niet zo'n goed idee. Ze hebben daarvoor Lucky, een paard die wel bereden kan worden door anderen. In het begin een beetje zenuwachtig want het was inmiddels al heel wat jaren geleden dus de eerste keer was met de trainer erbij. Het zadel en het hoofdstel was anders dan wij gewend zijn en ondanks dat het gevoel er nog wel was, voelde het dus ook wat onwennig. Paul de trainer zou voor een ander zadel zorgen zodat we beter zaten, maar helaas bracht hij die de dag voordat we gingen. We hebben dus niet zo heel veel gereden maar daar kozen we zelf voor. Als je niet zeker genoeg zit ben je ook bang om te vallen en we willen graag nog verder reizen in plaats van in het ziekenhuis belanden. Maar ik heb me prima vermaakt met de paarden, je leert ze allemaal goed kennen. Leo was toch wel mijn favoriet, die was af en toe zo slim om met zijn hoofd door een hek te gaan om bij eten te kunnen, om dan vervolgens niet meer te weten hoe hij eruit moet. Hij kan daar soms wel uren staan te wachten tot hij hulp krijgt. Hij heeft ook al meerdere dekens vervormd tot sjaal of gewoon gesloopt en ik vraag me soms echt af hoe hij dat voor elkaar krijgt. Het is altijd feest met hem!
Het is nu weer tijd om verder te gaan reizen en dat zal dan mijn laatste hoofdstuk zijn in mijn reis. Ik kijk er erg naar uit, hoewel het nu toch ook wel erg snel gaat. Vandaag 1 mei ben ik onderweg naar Perth om daar een week te verblijven en vandaag en vannacht was het echt koud dus ik ben blij dat ik de zon weer ga opzoeken. Op 8 mei vlieg ik door naar Cairns om 2,5 week de oostkust te ontdekken richting Sydney en dan is het tijd om jullie thuis weer een bezoek te brengen. Tanja vliegt vandaag naar Cairns. Zij had geen zin om hier alleen in de winter achter te blijven en dat snap ik volkomen. De dagen kunnen lang duren, zeker als je je in je eentje moet vermaken. Hopelijk kom ik haar nog ergens tegen bij de oostkust voor ik ga.
Tot snel!! Xx
Tanja en ik hadden in januari al geregeld dat we in april naar de paarden konden in Goulburn om daar te gaan werken voor in eerste instantie 3 maanden. Later werd al duidelijk dat ik maar een maand zou blijven en dat vonden ze gelukkig goed. Tanja wist nog niet zo goed hoe lang zij dan zou blijven en liet het eerst maar op haar afkomen. Na Nieuw-Zeeland hadden we toch ook wel zin in wat structuur en natuurlijk de paarden dus we gingen met veel plezier heen.
Donna wachtte ons op bij het station en gelukkig hadden we haar snel gevonden, wij zijn natuurlijk ook niet bepaald te missen met onze fantastische backpacks. Ze wonen net buiten Goulburn, ongeveer 20min rijden van het centrum. Als eerste zie je land, veel land, met daarop een klein huisje en allerlei dieren die loslopen. Hij heeft ongeveer 30 paarden, 25 koeien, 2 honden, 2 katten en 2 kippen. Genoeg om te verzorgen dus, maar wij richten ons vooral op de paarden. Wij hebben ons eigen onderkomen, een caravan met een felblauw interieur maar het is prima. De bedoeling is dat we hier een paar uurtjes per dag werken voor onderdak en eten en daarbovenop krijgen wij een klein salaris.
De afgelopen maand heb ik mezelf dus omgetoverd tot boerin van de paarden. Het grootste gedeelte van de paarden loopt gewoon lekker gras te grazen en dat is het. Ze zijn zwanger of hebben onlangs een veulen gehad. Dan heeft hij natuurlijk een stallion (hengst) om de merries te bezwangeren en een kleine pony om de merries hitsig te maken, dat moet er vast heel grappig uitzien aangezien de pony de helft is van die grote paarden. Helaas is het nu niet het seizoen en gaan we dat niet meemaken. En daarnaast heeft hij een aantal paarden in training voor het racen of in training om het zadelmak te maken. Dit zijn ongeveer 10 paarden waar we ons iedere dag mee bezig houden. We staan iedere dag rond half 8 op, geven de paarden te eten en drinken en mesten de stallen binnen en buiten uit. Als ze klaar zijn met eten gaan ze naar buiten. Je kunt je wel voorstellen dat er zo'n beetje overal stront ligt en ja ook dat halen we zoveel mogelijk weg. Zodra je klaar bent ziet alles er weer netjes uit, maar nog geen 5 min later hebben ze allemaal weer hun behoefte ergens gedaan, kansloos dus. De laatste weken waren de jaarlingen gescheiden van hun moeder om ze gereed te maken. Aan ons de taak om ze te vertroetelen en aan de mens te laten wennen. Een van de veulens was het daar blijkbaar niet zo mee eens en gaf mij een flinke trap, gelukkig draaide ik net weg en hield ik er alleen een blauw/paarse plek aan over, kleinigheidje houd je. Vanaf dat moment dus weer extra voorzichtig, maar over het algemeen zijn ze erg lief voor je en willen ze graag voor je werken. Bijna iedere dag longeren we ze, om ze te leren luisteren en te wennen. En de een gaat makkelijker dan de ander, sommige proberen te vluchten en willen over het hek springen, anderen lopen meteen braaf een rondje en gaan zelfs galopperen. Gelukkig is er ook een trainer aanwezig die af en toe komt en die wel raad weet met de paarden die niet goed luisteren. Hij zorgt ervoor dat ze uiteindelijk te bereiden zijn en zorgt ervoor dat ze wennen aan het racen. Van hem, en doordat we iedere dag met de paarden bezig zijn, hebben we dan ook veel geleerd. Rond 12uur zijn we dan echt wel klaar met de taken en aan het einde werd het zelfs eerder en wat moet je dan de rest van de dag? We zijn naar de bieb geweest en hadden daar de serie House gehuurd met nog allerlei tijdschriften om ons te vermaken. We hebben ook het hardlopen weer wat opgepakt, gewoon op de oprit naar het hek heen en weer. En wanneer mogelijk gingen we een koffie halen in het centrum om even op internet te kunnen. Je moet je voorstellen dat als je zelf wilt bellen bij hun thuis, je buiten moet staan om het beste bereik te hebben. Rond een uur of 5 is het dan weer tijd om er een aantal naar binnen te brengen en ze eten te geven. Aangezien het herfst is en we richting winter gaan, wordt het al vroeg donker. In de avond eten we gezellig samen en kijken we een film, ik denk dat we zo'n beetje alle paardenfilms nu wel gezien hebben.
Ik had vooral ook erg veel zin om zelf weer te gaan rijden, maar aangezien het voornamelijk racepaarden zijn en nog steeds jong en in de leer, was dat niet zo'n goed idee. Ze hebben daarvoor Lucky, een paard die wel bereden kan worden door anderen. In het begin een beetje zenuwachtig want het was inmiddels al heel wat jaren geleden dus de eerste keer was met de trainer erbij. Het zadel en het hoofdstel was anders dan wij gewend zijn en ondanks dat het gevoel er nog wel was, voelde het dus ook wat onwennig. Paul de trainer zou voor een ander zadel zorgen zodat we beter zaten, maar helaas bracht hij die de dag voordat we gingen. We hebben dus niet zo heel veel gereden maar daar kozen we zelf voor. Als je niet zeker genoeg zit ben je ook bang om te vallen en we willen graag nog verder reizen in plaats van in het ziekenhuis belanden. Maar ik heb me prima vermaakt met de paarden, je leert ze allemaal goed kennen. Leo was toch wel mijn favoriet, die was af en toe zo slim om met zijn hoofd door een hek te gaan om bij eten te kunnen, om dan vervolgens niet meer te weten hoe hij eruit moet. Hij kan daar soms wel uren staan te wachten tot hij hulp krijgt. Hij heeft ook al meerdere dekens vervormd tot sjaal of gewoon gesloopt en ik vraag me soms echt af hoe hij dat voor elkaar krijgt. Het is altijd feest met hem!
Het is nu weer tijd om verder te gaan reizen en dat zal dan mijn laatste hoofdstuk zijn in mijn reis. Ik kijk er erg naar uit, hoewel het nu toch ook wel erg snel gaat. Vandaag 1 mei ben ik onderweg naar Perth om daar een week te verblijven en vandaag en vannacht was het echt koud dus ik ben blij dat ik de zon weer ga opzoeken. Op 8 mei vlieg ik door naar Cairns om 2,5 week de oostkust te ontdekken richting Sydney en dan is het tijd om jullie thuis weer een bezoek te brengen. Tanja vliegt vandaag naar Cairns. Zij had geen zin om hier alleen in de winter achter te blijven en dat snap ik volkomen. De dagen kunnen lang duren, zeker als je je in je eentje moet vermaken. Hopelijk kom ik haar nog ergens tegen bij de oostkust voor ik ga.
Tot snel!! Xx
-
01 Mei 2014 - 09:44
Erna:
Hihi Floor,
Leuke foto's hoor!!! Fijn dat je het naar je zin hebt daar. Wat gaat de tijd snel hé? Nog een klein maandje en je bent weer thuis. Geniet er nog maar lekker van want voor je het weet.... en niet vergeten een klein kangoeroetje in je koffer te stoppen voor mij haha.
Dikke kus Erna -
01 Mei 2014 - 16:35
Ems:
Jeetje meid! Lijkt net of je in een paardenfilm
Zit als ik die foto's zo bekijk! Ga je steeds meer missen! Maar gelukkig ben je heel snel weer terug!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley