Working at the cornfields

We hoopten in die 10 dagen werk te regelen, maar door de feestdagen ging de tijd toch ook erg snel. We boeken een paar dagen bij in Sydney en verkassen naar the strand hotel, heerlijk even een tweepersoonskamer. We zitten nu midden in het centrum en worden dus niet heel snel afgeleid door het strand, alle focus op het werk!

Helaas hadden we van de camping met paarden niks meer gehoord en we besluiten zelf te bellen, helaas kan hij ons niet allebei plaatsen dus we zullen verder moeten zoeken. We zitten nu praktisch naast ons postadres, oftewel kantoor van australian backpackers en lopen daar dus ook nog even naar binnen voor werk. Helaas moeten we niet teveel van ze verwachten.. Er zou een hele database met baantjes zijn, maar er is blijkbaar nu niks. Ze beloven ons wel boven op de wachtlijst te zetten voor fruitpicking, zodra er dan weer een aanbod is krijgen we een sms. We krijgen wel nog een lijst mee met working hostels. Zij garanderen werk als je in hun hostel verblijft dus die kunnen we bellen of ze plek hebben. Ongeveer de halve lijst gebeld, want de rest is veel te ver, maar je raad het al zonder resultaat.. We gaan dus maar weer verder met onze zoektocht via Gumptree (marktplaats) en andere sites voor fruitplukken. Dan komt Tanja een hele leuke advertentie tegen over een paardenfarm in Goulburn die wwooff'ers zoekt en laten wij nou interesse hebben! Gelijk gebeld en ze was super enthousiast, maar helaas is dat niet voor nu maar vanaf april. Dat contact dus maar even warm houden, maar nu dus nog steeds geen werk. En dan aan het einde van de dag een verlossend sms'je nadat we het al helemaal hadden gehad. Of we interesse hebben om te werken op de maisvelden in Dubbo. We reageren direct binnen 2 minuten, want first comes first. Wat een geluk dat we onze telefoon bij de hand hadden! Tevreden gaan we ons klaar maken voor een lekker diner in de pub/restaurant beneden. Maar dan krijg ik een sms dat het al vol zit.. Wat een Kutdag! Het zit ons echt niet mee en we weten even niet meer wat we nog kunnen doen. Eerst maar gewoon gaan eten, maar helaas kunnen we er niet echt van genieten. Maar dan alsnog het verlossende sms dat er mensen zijn afgehaakt en of we nog willen, zo ja dan moeten we morgen naar het kantoor voor info. Yes!! Wel vragen we ons af of het zo beroerd is aangezien er mensen zijn afgehaakt, maar laten we dat maar gewoon even afwachten.. En vanavond stappen op Kings Cross, waar we onze ogen uitkijken! En de zondag nog heerlijk relaxen in het park 'Royal botanic graden' om de kater van Tanja weer snel de deur te wijzen.

Klonk allemaal niet zo beroerd dus we besluiten naar Dubbo te gaan, links boven Sydney, rit van 6,5 uur met de trein. En we leren de no worries al te hanteren, aankomend op ons eindstation bedenken we dat we totaal geen idee hebben wie ons komt ophalen. Gelukkig kunnen we er wel om lachen en zijn wij natuurlijk niet te missen met die ge-wel-di-ge backpack! We worden hartelijk ontvangen en ook de manager van het hostel, Noël, is een aardige vent dus we hebben er een goed gevoel bij. Lekker weer een tweepersoonskamer met een eigen koelkast! Volgende dag is er helaas geen werk maar dan kunnen wij nog op zoek naar kleding en werkschoenen want die hebt je echt nodig, dat beloofd wat! Maar de dag erna nog geen werk, lekker dan! Centrum hebben we ondertussen als gezien en veel meer valt hier niet te beleven. We gaan dus maar even langs de rivier.. En dan gelukkig wel werk! We mogen vrolijk rond 4 uur opstaan want rond 5e. Worden we opgepikt met de auto voor werk. 6 uur starten we zodat het nog lekker koel is en dat we rond 2 uur klaar zijn. Maar ook dit keer is het ons niet gegund, het onweert! Te gevaarlijk om te werken dus om half 6 zijn we alweer thuis bij ons hostel, wat een ellende! We houden een filmmarathon en s'middags dan maar even tukken en lezen om de dag door te komen. Poging nummer 3 voor werk en ook ditmaal niet geheel vlekkeloos. Er staat een auto in de fik midden op onze route en natuurlijk is er niet nog een ander landweggetje ernaar toe. We bellen de brandweer en wachten tot het minder is om er vervolgens toch voorbij te gaan en wel te werken. Onze eerste werkdag dus meteen wat langer want we zij. Later begonnen en het veld moet af. En dat in deze barre omstandigheden. Vanwege de onweer en regen van gisteren is het werkelijk een blubberbende! We zijn letterlijk gesloopt bij terugkomst maar zijn wel blij dat we eindelijk gewerkt hebben. En eigenlijk wordt het werk steeds beter. We krijgen steeds meer zicht in het verschil tussen de mannen en vrouwenrijen en de slechte die we eruit moeten kappen. In de ochtend is het koel en nat, maar rond een uur of 10 voel je het warmer worden. Om 12 uur wordt het dan wel pittig met gemiddelde temperaturen van 38 graden, maar we werken helaas niet alle dagen tot 2. Soms dus stiekem ook wel lekker, maar niet voor de centjes. Maar in de nacht is het ook nog erg warm, dus we slapen ook niet altijd goed. We liggen er om 8uur al in, maar worden soms wel paar keer wakker door de warmte. Gelukkig kregen we van Noël een nieuwe, betere waaier en moet zeggen dat het wel helpt. En terwijl hij die brengt meld hij ons dat ze hier daarom zo van bier houden, zodat ze direct in slaap vallen, prachtige vent!
Ondertussen ben ik alweer vaak bij mijn favoriete winkel 'de apotheek' geweest voor zalfjes, pleisters, etc. Mijn handen en vooral voeten kunnen dit werk nog niet zo waarderen. Maar nu er alweer een week opzit vind ik het steeds minder erg. Het is maar voor een paar weken dus dat moeten we gewoon even doen. Des te meer waarderen we onze vrije reistijd! Nu gaan we lekker weekend vieren, vandaag een lange dag gemaakt zodat we zondag ook vrij zijn. Hostel zit helemaal vol met Nederlanders, Duitsers en Engelsen dus goed voor het Engels en een hoop gezelligheid. Op naar de Goon party in onze tuin, maar dan zonder de Goon voor mij haha. Maar wees niet bang meiden, ik drink nog wel de pinot grigio ;)

Cheers vanuit het erg warme Dubbo xxx

P.s. Foto's van het werk volgen later, hebben nog geen camera mee band.